Birleşmiş Milletler kayıtlarına göre yılda beşyüzbin insan basit silahlarla saldırı sonucu hayatını kaybetmektedir.

Türkiye’de 1998 yılında silahlı saldırı sonucu 1352 kişi hayatını kaybetmiştir.
Aynı şekilde, 1999 yılında 6136 sayılı Ateşli Silahlar Kanunu’na muhalefet sebebiyle 2288 kişi hüküm giymiştir.

Yıllardır süregelen bu vahim tablo ve yaşanan acı bir olayın ardından 1993 yılında kurulan UMUT Vakfı, bireysel silahlanmayı önlemek için bilgilendirme ve bilinçlendirme amacı ile İstanbul Barosu’nun aynı amaçla 1998 yılında kurduğu Bireysel Silahsızlanma Komisyonu ile ortak çalışmalar sürdürmektedir. Bu çalışmalardan etkilenen uluslararası sivil toplum örgütü Açık Toplum Enstitüsü (Open Society Instıtute) Türkiye’de 18-19 Ocak 2002 tarihlerinde gerçekleştirilen Uluslararası Bireysel Silahsızlanma Sempozyumu’na destek verdi.

Uluslararası Bireysel Silahsızlanma Sempozyumu’na İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük şehirlerimizden ve İskoçya, Brezilya, Güney Afrika, Kanada ve Amerika gibi ülkelerden seçkin bilim insanları ile Emniyet Müdürlüğünden ve İstanbul Milli Eğitim Müdürlüğünden temsilciler ve öğrenciler katılmıştır.

Sempozyumda psikoloji, sosyoloji, sağlık(halk sağlığı), adli tıp, eğitim, medya ve hukuk yönünden bireysel silahlanma mercek altına alınmış ve çözüm önerileri getirilmiştir. Bu çözüm önerileri sonuç bildirgesi olarak açıklanmaktadır :

· Silahla işlenen suçlara ilişkin sağlıklı veri tesbiti yapılıp doğru kayıtlara ulaşmak ve doğru çözümler için; silahla işlenen suçlara ilişkin veriler kolluk güçleri tarafından doğru, eksiksiz ve sürekli olarak toplanmalı ve veriler İçişleri Bakanlığı tarafından belirlenen bir merkezde bulundurulmalıdır. Bu konuda kolluk kuvvetleri eğitim görmeli, sivil halk meydana gelen olayları yetkili kurumlara bildirme konusunda bilinçlendirilmelidir. Ayrıca, İçişleri, Sağlık, Adalet, Milli Eğitim Bakanlıkları gibi kamu kuruluşları, üniversiteler ve sivil toplum kuruluşları sektörlerarası işbirliği ile silahla işlenen suçlar konusunda veri toplama, analizi ve yorumunu belirli aralıklarla yapmalıdırlar.

· Bireysel silahlar hakkında Türk Ceza Kanunu ve 6136 sayılı Kanun arasında uyum sağlanmalı(TCK 189 ile ilgili tartışmalara son verilmeli) ve gerekli değişikliklerin etkin bir şekilde uygulanması izlenmeli;

· Cezaların caydırıcılığını sağlayabilmek için hukuk devletinin işleyişine müdahale niteliğinde af uygulamalarından kaçınılmalı;

· Ruhsatsız silah bulundurma ve taşıma suçlarının cezaları etkin ve caydırıcı hale getirilmeli(ön ödeme kapsamından çıkarılma gibi); bulundurma amaçlı silahlar için ruhsat koşulları ağırlaştırılmalı; ruhsat alımında üst yaş sınırı ve bekleme süresi getirilmeli; ruhsat süresi 2 yıla indirilmeli; ruhsat sahiplerinden her yıl vergi alınmalı ve alınan verginin bir kısmı silahlı suç mağdurlarına ve silahsızlanma için çalışan sivil toplum örgütlerine verilmeli;

· Silah ruhsatlandırılmasında istenen sağlık muayeneleri için özelleşmiş psikiyatrist, psikolog, sosyolog, aile hekimi, nörolog, adli tıp, göz hastalıkları, ortopedi uzmanları gibi profesyonellerin yer aldığı merkezler açılmalı ve bu merkez silah şube müdürlükleri ile kanaati gizli ve kapalı olacak şekilde koordineli çalışmalıdır. Ayrıca bu merkezlerde bilimsel çalışmalar da yapılmalı ve silah ruhsatı için başvuranlarda risk grupları, yaş sınırı, tutum ve davranışlar ve muayenede tesbit edilen olumsuz problemlere yönelik rehabilitasyon programlarıyla ilgili hizmet verilmeli;

· Silah kazalarının önlenmesi için silahlara kilit ve kasa sistemi getirilmeli ve tanıtılmalı;

· Ses tabancalarının, gaz tabancalarının ve kurusıkı tabancaların satışında ve izlenmesinde kullanılacak etkin mekanizmalar oluşturulmalı;

· Oyuncak silahların toplanması için yurt çapında bir kampanya başlatılması;

· Üniversitelerde basın-yayın bölümlerinde “toplum psikolojisi” ve “yayıncılık etiği” derslerinin yer alması.

· Televizyonlarda yayınlanan dizilerde, haber bültenlerinde, haber programlarında, sinema filmlerinde ve özellikle çocuklara yönelik programlarda şiddet unsuruna yer verilmemesi; ayrıca senarist ve yapımcıların bireysel silahsızlanma bilincini metinlere yerleştirmeleri;

· Bireysel silahsızlanma hakkında reklam kampanyaları düzenlenmesi ve bu kampanyalarda özellikle gençlerin gençlere mesaj vermesinin sağlanması;

· Uluslararası toplantıların bireysel silahlanmanın en yaygın olduğu bölgelerde tekrarlanması;

· Yerel yayın kuruluşlarının da bu çalışmaları çevrelerine yaygınlaştırmaları;

· Okullarda psikolojik danışmanlar tarafından öğrencilere uygulanmakta olan Yaşam Becerileri Programı’nda yer alan “öfke ve şiddet denetimi”nin öğretmenlere de uygulanması;

· Umut Vakfı’nın Türkiye çapında örgütlenmesi ve Mayıs 2001 tarihli Türkiye Barolar Birliği genel kurul tavsiye kararı doğrultusunda diğer Barolarda da bu çalışmalara destek için Bireysel Silahsızlanma Komisyonu kurulması;

Bu talepler İstanbul Barosu ve Umut Vakfı tarafından, önerilerin hayata geçirilmesi için başta Hükümet, TBMM, YÖK, RTÜK, Basın Konseyi, Gazeteciler Cemiyeti ve diğer kuruluşlara ulaştırılacak ve izlenecektir.

Kamuoyona saygı ile duyurulur. 
22.01.2002
İSTANBUL BAROSU BAŞKANI 
AV. YÜCEL SAYMAN